Әнкәй
Кайткан чакта,әнкәй,туган йортка,
Күз яшьләре күрәм күзеңдә...
Сирәк кайтуларга үпкәлисең,
Аңлыйсыңдыр инде үзең дә.
Язмыш шулай,кисәтмичә генә,
Чит җирләрдә мине йөретә.
Әнә кайтам,менә кайтам,диеп,
Йөри-йөри гомер дә үтә...
Синең өчен һаман бала бит без,
Агарса да инде чәчебез.
Сирәк кайтуларга үпкәләмә,
Син бар диеп җирдә яшибез.
Эшләр уңса,юллар уңса әгәр,
Күтәрелеп китсә күңелләр-
Күзаллыйбыз:әнкәй дога кыла,
Күзләреннән яшьләр түгелә.
Саумы,ӘНКӘЙ,сагындырдың диеп,
Кайтабыз бит,зинһар,елама!
Син бар җирдә кояш та яктырак,
Син бар диеп,күңел юана...
(Фәүзия Солтан)